ΧΩΡΙΣ ΟΥΤΕ ΜΙΑ
ΠΡΟΤΟΜΗ ΤΟΥ, ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΔΟ ΠΛΑΠΟΥΤΑ, ΑΚΛΑΔΕΥΤΟ ΤΟ ΔΕΝΔΡΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΚΕΠΑΣΕΙ ΤΗΝ ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΠΙΝΑΚΙΔΑ, ΔΙΑΛΥΜΕΝΗ – ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΗ Η ΞΥΛΙΝΗ ΠΕΡΓΚΟΛΑ...
XΩΡΙΣ ΕΠΑΡΚΗ ΠΑΓΚΑΚΙΑ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ, ΜΙΑ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΦΗΜΕΝΗ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΟΥ ΠΟΥΘΕΝΑ...
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΣΥΝΘΕΤΗ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΛΕΩ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ ΤΟΥ...
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ... ΚΥΡΙΟΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ, ΝΥΝ ΚΑΙ ΠΡΩΗΝ...
Λένε ότι πεθαίνει κανείς πραγματικά, όταν τον ξεχνάνε... Κι όμως ο Λαός του Αιγάλεω, ανθρώπους σαν τον Γιώργο Ζαμπέτα δεν πρόκειται ποτέ να τους ξεχάσει... Αφού σε κάθε ωραία στιγμή του, σε κάθε γλέντι του, θα χορεύει, θα τραγουδάει, θα ανασκιρτάει με τα διαμαντένια – ΑΙΩΝΙΑ- τραγούδια του...
Λένε ότι ο κυρ-Γιώργης έφυγε με το Αιγάλεω στα χείλη του... Εδώ η ζωή του, εδώ οι φίλοι του οι πραγματικοί, ο κόσμος τους, η έμπνευσή του. Όπου κι αν πέρασε, όπου κι αν έζησε, όπου κι αν δούλεψε -και δούλεψε πολύ- το ΑΙΓΑΛΕΩ ΣΙΤΙ είχε στο στόμα του και στην καρδιά του...
Και όταν έφυγε από το Αιγάλεω, τον ξεπροβόδισαν οι χιλιάδες συμπολίτες του...
Λίγα χρόνια μετά, εκεί μεταξύ των οδών Πλαπούτα και Περικλέους, διαμορφώθηκε μια πλατειούλα (δεν θα μπω στον πειρασμό να μην σχολιάσω ότι δεν ανταποκρίνεται το μέγεθός της στη μεγαλοσύνη του Γιώργου Ζαμπέτα, αλλά τέλος πάντων, κάτι ήταν κι αυτό...) που της δόθηκε το όνομά του Μεγάλου Αιγαλιώτη Λαϊκού καλλιτέχνη...
Είκοσι και πλέον χρόνια, σχεδόν κανείς σε ΟΛΟ το Αιγάλεω, δεν γνωρίζει την Πλατεία Γιώργου Ζαμπέτα, η οποία έχει κυριολεκτικά ρημάξει, και χωρίς καμία δικαιολογία δεν του αρμόζει να έχει φθάσει σε αυτά τα χάλια...
Συγκεκριμένα, η “δίοδος” από την οδό Πλαπούτα έχει σπάσει, ενώ η τιμητική πινακίδα έχει σκεπαστεί από το ακλάδευτο δένδρο που την έχει κυριολεκτικά πλακώσει...
Η ξύλινη πέργκολα έχει καταρρεύσει, χωρίς καμία συντήρηση για 20 και πλέον χρόνια... Δεν υπάρχουν πολλά παγκάκια, οπότε ο ορισμός της εγκατάλειψης της πλατείας είναι γεγονός...
Δεν υπήρξε ποτέ καμία σκέψη, να ανεγερθεί ένα καλαίσθητο γλυπτό με τη μορφή του κυρ – Γιώργη με το αγαπημένο του μπουζούκι και μια πλάκα που θα γράφει για τη ζωή και το έργο του...
Δεν έγινε ποτέ καμία εκδήλωση Μνήμης στον χώρο της πλατείας... Να μαζευτεί η γειτονιά, οι φίλοι, οι συνάδελφοι, όλοι όσοι τον έζησαν... Και να τραγουδήσουν μαζί στη μνήμη του, τα αθάνατα τραγούδια του...
Ένας οφειλόμενος φόρος τιμής στη μνήμη του, επίσης, θα ήταν μια πινακίδα στο σπίτι του, στο οποίο θα αναγραφόταν ότι εδώ έζησε ο μεγάλος λαϊκός συνθέτης Γιώργος Ζαμπέτας, όπως επίσης και μια ονομασία ενός δρόμου που θα καθοριστεί με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, στην ίδια περιοχή που αυτός έζησε και μεγαλούργησε...
Η στάση Ζαμπέτα των λεωφορείων της ΣΤΑ.ΣΥ. θα πρέπει να διακοσμηθεί με ένα καλαίσθητο ΣΗΜΑ, στο οποίο θα καταγράφονται στοιχεία από τη ζωή και το έργο του...
Είναι όνειδος για την πόλη μας και δεν περιποιεί καμία τιμή για κανέναν υπεύθυνο “άρχοντα” της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τόσο για τους νυν κρατούντες, υπό τον κ. Δημήτρη Μπίρμπα, όσο και για τους προκατόχους του, το γεγονός ότι δεν τίμησαν και δεν τιμούν όπως έπρεπε και πρέπει, τη μνήμη του ΑΘΑΝΑΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΣΥΝΘΕΤΗ...
Και με το να διοργανώνουν κατά καιρούς κάποιες βραδιές με μια συναυλία 2-3 ωρών, δεν βγάζουν καμία υποχρέωση για τον λαϊκό βάρδο και την ΑΙΩΝΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑ του στον Λαϊκό πολιτισμό της πατρίδας μας...
Είναι αντίθετα, μεγάλη ντροπή πραγματικά, η πλήρης εγκατάλειψη του χώρου της Πλατείας που φέρει το όνομά του, κάτι που δείχνει ότι η έλλειψη σεβασμού, αλλά και ΙΔΕΩΝ για το πώς θα μπορούσε να αξιοποιηθεί η προσφορά του για την πόλη μας, είναι αξιοσημείωτη και κατακριτέα...
Έχω αναφερθεί στο παρελθόν, ότι το ΑΙΓΑΛΕΩ ΜΑΣ, στερείται ενός Μεγάλου Καλλιτεχνικού Μουσείου, όπως κι ενός Αθλητικού Μουσείου... Είχα υποδείξει χώρους και ενέργειες που θα μπορούσαν να έχουν μελετηθεί – αξιοποιηθεί – ξεκινήσει από την παρούσα Δημοτική Αρχή του κ. Δημήτρη Μπίρμπα...
Ούτε φωνή, ούτε ακρόαση από τη Δημοτική Αρχή... Φαίνεται από την πλήρη αδιαφορία τους, μέχρι τώρα, ότι δεν τους ενδιαφέρει η Λαϊκή κουλτούρα, η ανάδειξη και η ανάπτυξη της πόλης μέσα από τέτοιους ανθρώπους – σύμβολα της διαχρονικής προσφοράς, όπως π.χ. ο Γιώργος Ζαμπέτας...
Γι’ αυτό και δεν κάνουν τίποτε που να αναδεικνύει αυτούς τους γίγαντες του λαϊκού μας πολιτισμού... Και όχι μόνο... Ακόμα και τους χώρους που είναι αφιερωμένοι στη μνήμη τους, τους έχουν παρατήσει εγκαταλελειμμένους, ξεχασμένους ρημαγμένους... Όπως τη χαμένη στο πουθενά και στο τίποτα, πλατεία Γιώργου Ζαμπέτα...
Μια επίσκεψη του κάθε Αιγαλιώτη και Αιγαλιώτισσας, στην οδό Πλαπούτα, και μια ματιά, θα πείσει και τον πιο δύσπιστο, ότι κάποιοι θέλουν να “ξεχαστεί” ο Γιώργος Ζαμπέτας από τη Λαϊκή Μνήμη... Και όχι να υπάρχει, ζωντανός, μέσα από την ανάδειξη και ανάπτυξη της πόλης... Στην Πλατεία του, στο Μουσείο όπου θα είχε περίοπτη θέση, σε λαϊκές εκδηλώσεις, ακόμα και σε ένα Φεστιβάλ Λαϊκού Τραγουδιού στο Δημοτικό Θέατρο ΑΛΕΞΗΣ ΜΙΝΩΤΗΣ, κάθε καλοκαίρι, που θα μπορούσε τιμητικά να έχει το όνομά του...
Είναι δεδομένο ότι ο Λαός του Αιγάλεω, αλλά και όλος ο Ελληνικός Λαός, δεν θα ξεχάσει τον Γιώργο Ζαμπέτα... Τα τραγούδια του, βγαλμένα μέσα από την ιδιοφυΐα του και την καρδούλα του, θα στέκουν πάντα φάροι λαϊκής κουλτούρας και ομορφιάς...
Όλους αυτούς που τον υποβιβάζουν όμως, και βρίσκονται στους τοπικούς αυτοδιοικητικούς θεσμούς, τους κρίνει και θα τους κρίνει για την απίστευτη συμπεριφορά τους προς τους γίγαντες της Λαϊκής Τέχνης της πόλης μας, σαν τον ΑΘΑΝΑΤΟ ΓΙΩΡΓΟ ΖΑΜΠΕΤΑ...
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΑΜΙΟΣ
Πρόεδρος Α.Π.Σ. “ΑΠΟΛΛΩΝ” ΔΥΤ. ΑΤΤΙΚΗΣ
