ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ !!!
Η συνέντευξη της Θεοδώρας Γιαρένη στο osfp.gr
Καλησπέρα Θεοδώρα, να ξεκινήσουμε από το σημείο που εξασφάλισες την πρόκριση
«Ναι! Στο open της Γαλλίας ήταν οι τελευταίοι αγώνες που είχα την ευκαιρία να πιάσω το όριο γιατί η προθεσμία έληγε. Το γεγονός αυτό μου είχε προσδώσει λίγο άγχος περισσότερο. Επειδή όμως μια εβδομάδα νωρίτερα είχα φτάσει πολύ κοντά με το χρόνο 25.30 στο Σέτε Κόλι της Ιταλίας, όπου για 2 μόλις χιλιοστά έφτασα στο όριο. Και ήμουν πιο σίγουρη ότι μπορώ να το καταφέρω. Σίγουρα αρχικά με επηρέασε αρκετά το γεγονός ότι μπορούσα να το πετύχω στην Ιταλία και ήταν πολύ δύσκολο όταν είδα στο χρονόμετρο τον χρόνο. Με επηρέασε για λίγο μόνο, δεν το άφησα να με στρεσάρει περισσότερο. Σκέφτηκα ότι έχω λίγες ημέρες για να συγκεντρωθώ μέχρι τον επόμενο αγώνα και για τον στόχο που έχω βάλει».
Είναι αρκετό το αίσθημα της συμμετοχής σε ένα τέτοιο γεγονός;
«Δεν έχω εφησυχάσει με την εξασφάλιση της πρόκρισης. Θέλω να πάω ακόμα πιο γρήγορα και πάντα στόχος είναι να βελτιώνομαι».
Η οικονομική συγκυρία που επικρατεί και στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα πόσο επηρεάζει τις προσπάθειες των αθλητών;
«Την επηρεάζει πάρα πολύ. Παρά την βοήθεια που «διαλαλεί» η κολυμβητική ομοσπονδία ότι μας προσφέρει και τους δυο αυτούς αγώνες, στη Ρώμη και στη Γαλλία κλήθηκε να τους καλύψει η οικογένεια μου. Έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο η στήριξη της οικογένειας μου».
Από τις τάξεις του Ολυμπιακού προέρχονται οι περισσότεροι Έλληνες αθλητές που έχουν εξασφαλίσει την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, βοηθάει στον τομέα της ψυχολογίας αλλά και πρακτικά το γεγονός ότι είστε ενταγμένοι σε αυτό το σύλλογο, ο οποίος αποδεδειγμένα προσφέρει στον Ελληνικό αθλητισμό;
«Ναι βέβαια, ο Ολυμπιακός στάθηκε δίπλα μου όλη τη χρονιά όπως θα έπρεπε και συνέβαλε και αυτός σε αρκετά κομμάτια σαν σύλλογος στην επίτευξη του στόχου μου».
Αποτελεί στόχο το μετάλλιο;
«Στο συγκεκριμένο αγώνισμα που μετέχω τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν ήδη 20 αθλήτριες που κολυμπάνε κάτω από τα 25 δευτερόλεπτα. Έχω βάλει στόχο την επίτευξη ενός ατομικού ρεκόρ και από εκεί και πέρα όσο καλύτερα είμαι εκείνες τις ημέρες. Ίσως έρθει και κάτι καλύτερο».
Τα συναισθήματά σου λίγο πριν αναχωρήσεις για τη Βραζιλία;
«Σίγουρα κυριαρχεί η ανυπομονησία για να φτάσουμε στο Ολυμπιακό Χωριό, να πάμε στο κολυμβητήριο να βρεθούμε στους χώρους αυτούς με αθλητές από όλο τον κόσμο. Προσπαθώ να μην σκέφτομαι την μέρα του αγώνα γιατί αυτό προσδίδει άγχος και να περάσω μέχρι εκείνη την ημέρα όσο καλύτερα γίνεται».
Κλείνοντας θα ήθελες να προσθέσεις κάτι άλλο;
«Θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα την οικογένεια μου που στάθηκε βράχος σε μια τόσο δύσκολη χρονιά όπως η φετινή για εμένα. Τον προπονητή μου Θανάση Γιαννόπουλο τους φυσικοθεραπευτές μου τον κ. Θεόδωρο Γρηγοριάδη και τον κ. Ελευθέριο Παυλίδη, τους γιατρούς μου κ. Νίκο Λιαράκο και κ. Γιώργο Κελάλη, τον μασέρ μου Άκη Λιάπη, την Arena και τον κ. Παναγιώτη Ρέντζιο και φυσικά τον σύλλογο μου τον Ολυμπιακό αλλά και τα άτομα που στάθηκαν δίπλα μου ψυχολογικά και με βοήθησαν όλη τη χρονιά».
Η συνέντευξη της Θεοδώρας Γιαρένη στο osfp.gr
Καλησπέρα Θεοδώρα, να ξεκινήσουμε από το σημείο που εξασφάλισες την πρόκριση
«Ναι! Στο open της Γαλλίας ήταν οι τελευταίοι αγώνες που είχα την ευκαιρία να πιάσω το όριο γιατί η προθεσμία έληγε. Το γεγονός αυτό μου είχε προσδώσει λίγο άγχος περισσότερο. Επειδή όμως μια εβδομάδα νωρίτερα είχα φτάσει πολύ κοντά με το χρόνο 25.30 στο Σέτε Κόλι της Ιταλίας, όπου για 2 μόλις χιλιοστά έφτασα στο όριο. Και ήμουν πιο σίγουρη ότι μπορώ να το καταφέρω. Σίγουρα αρχικά με επηρέασε αρκετά το γεγονός ότι μπορούσα να το πετύχω στην Ιταλία και ήταν πολύ δύσκολο όταν είδα στο χρονόμετρο τον χρόνο. Με επηρέασε για λίγο μόνο, δεν το άφησα να με στρεσάρει περισσότερο. Σκέφτηκα ότι έχω λίγες ημέρες για να συγκεντρωθώ μέχρι τον επόμενο αγώνα και για τον στόχο που έχω βάλει».
Είναι αρκετό το αίσθημα της συμμετοχής σε ένα τέτοιο γεγονός;
«Δεν έχω εφησυχάσει με την εξασφάλιση της πρόκρισης. Θέλω να πάω ακόμα πιο γρήγορα και πάντα στόχος είναι να βελτιώνομαι».
Η οικονομική συγκυρία που επικρατεί και στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα πόσο επηρεάζει τις προσπάθειες των αθλητών;
«Την επηρεάζει πάρα πολύ. Παρά την βοήθεια που «διαλαλεί» η κολυμβητική ομοσπονδία ότι μας προσφέρει και τους δυο αυτούς αγώνες, στη Ρώμη και στη Γαλλία κλήθηκε να τους καλύψει η οικογένεια μου. Έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο η στήριξη της οικογένειας μου».
Από τις τάξεις του Ολυμπιακού προέρχονται οι περισσότεροι Έλληνες αθλητές που έχουν εξασφαλίσει την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, βοηθάει στον τομέα της ψυχολογίας αλλά και πρακτικά το γεγονός ότι είστε ενταγμένοι σε αυτό το σύλλογο, ο οποίος αποδεδειγμένα προσφέρει στον Ελληνικό αθλητισμό;
«Ναι βέβαια, ο Ολυμπιακός στάθηκε δίπλα μου όλη τη χρονιά όπως θα έπρεπε και συνέβαλε και αυτός σε αρκετά κομμάτια σαν σύλλογος στην επίτευξη του στόχου μου».
Αποτελεί στόχο το μετάλλιο;
«Στο συγκεκριμένο αγώνισμα που μετέχω τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν ήδη 20 αθλήτριες που κολυμπάνε κάτω από τα 25 δευτερόλεπτα. Έχω βάλει στόχο την επίτευξη ενός ατομικού ρεκόρ και από εκεί και πέρα όσο καλύτερα είμαι εκείνες τις ημέρες. Ίσως έρθει και κάτι καλύτερο».
Τα συναισθήματά σου λίγο πριν αναχωρήσεις για τη Βραζιλία;
«Σίγουρα κυριαρχεί η ανυπομονησία για να φτάσουμε στο Ολυμπιακό Χωριό, να πάμε στο κολυμβητήριο να βρεθούμε στους χώρους αυτούς με αθλητές από όλο τον κόσμο. Προσπαθώ να μην σκέφτομαι την μέρα του αγώνα γιατί αυτό προσδίδει άγχος και να περάσω μέχρι εκείνη την ημέρα όσο καλύτερα γίνεται».
Κλείνοντας θα ήθελες να προσθέσεις κάτι άλλο;
«Θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα την οικογένεια μου που στάθηκε βράχος σε μια τόσο δύσκολη χρονιά όπως η φετινή για εμένα. Τον προπονητή μου Θανάση Γιαννόπουλο τους φυσικοθεραπευτές μου τον κ. Θεόδωρο Γρηγοριάδη και τον κ. Ελευθέριο Παυλίδη, τους γιατρούς μου κ. Νίκο Λιαράκο και κ. Γιώργο Κελάλη, τον μασέρ μου Άκη Λιάπη, την Arena και τον κ. Παναγιώτη Ρέντζιο και φυσικά τον σύλλογο μου τον Ολυμπιακό αλλά και τα άτομα που στάθηκαν δίπλα μου ψυχολογικά και με βοήθησαν όλη τη χρονιά».
