Στη ζωή τα κενά δεν
μένουν για πολύ. Σύντομα καλύπτονται. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια, και όποιος την παραβλέπει υποχρεώνεται από την εξέλιξη των πραγμάτων να αποδεχθεί το λάθος του, καλούμενος να πληρώσει το σχετικό τίμημα της αβελτηρίας του.
Αυτή η σκέψη σφηνώθηκε στο μυαλό μου βλέποντας σωρευτικά τις πληροφορίες που έρχονται στα δημοσιογραφικά γραφεία, αφενός για το μπάχαλο που επικρατεί σε παράτυπους ή οργανωμένους καταυλισμούς προσφύγων και αφετέρου για... κινητοποιήσεις μεταναστών, οι οποίες υποδαυλίζονται από τους... αλληλέγγυους. (Έτσι αποκαλούνται οι “τζάμπα μάγκες”, που ξεσηκώνουν τους δύσμοιρους μετανάστες και τους χρησιμοποιούν ως στρατό... επανάστασης κατά της Ελλάδας, της Ευρώπης, του καπιταλισμού).
Μετά από όσα ζούμε τις τελευταίες ημέρες και ενόψει όσων θα συμβούν τους επόμενους μήνες, η κυβέρνηση οφείλει να θεσπίσει κανόνες φιλοξενίας αυτών των ανθρώπων και να καταρτίσει έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό για το προσφυγικό.
- Κανόνες ξεκάθαροι και αδιαπραγμάτευτοι, που εφαρμόζονται προς όλους, ανεξαρτήτως άλλων προϋποθέσεων.
- Σχέδιο με σαφείς στόχους και συγκεκριμένα μέτρα, που αντιμετωπίζουν όλες τις εκδοχές και όλα τα πιθανά σενάρια.
Απορώ με την πεισματική επιμονή των κυβερνώντων να θεωρούν ότι στο όνομα του “ανθρωπισμού” θα πρέπει οι εισερχόμενοι στη χώρα δίχως ταξιδιωτικά έγγραφα να κάνουν ό,τι θέλουν, να κατασκηνώνουν όπου θέλουν, να κόβουν την κυκλοφορία τρένων, πλοίων και αυτοκινήτων, να περνούν τα σύνορα και να συγκρούονται με συνοριοφύλακες όμορων κρατών...
Θα πρέπει να γίνει σαφές ότι οι Έλληνες θεωρούμε καλοδεχούμενους τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη την αλληλεγγύη μας για να ξεφύγουν από σοβαρή απειλή της ζωής τους. Να τους προσφέρουμε στέγη και τροφή, μόνιμη (σε όσους θα προσφέρουμε πολιτικό άσυλο) ή προσωρινή διαμονή (για τους υπόλοιπους), αλλά όλα αυτά με τους δικούς μας τους κανόνες.
Ναι στη διατήρηση των δικών τους συνηθειών, θρησκευτικών και πολιτιστικών παραδόσεων, ναι στην ώσμωση των αξιών των διαφορετικών τρόπων ζωής, αλλά οι αλλαγές στους κανόνες που ισχύουν στη χώρα μας γίνονται μόνο εφόσον το αποφασίζει η κοινωνία μας με τους θεσμούς της. Αν δηλαδή κάποιος μετανάστης ή πρόσφυγας δείρει την γυναίκα του επειδή λοξοκοίταξε, αν φερθεί με βαναυσότητα στο παιδί του, αν αποπειραθεί να λιντσάρει έναν που έκλεψε ένα κομμάτι ψωμί, θα δικαστεί σύμφωνα με το ελληνικό ποινικό δίκαιο και όχι σύμφωνα με τη σαρία.
Τα θεοκρατικά των κοινωνιών τους, η οχλοκρατία στην απόδοση της... θείας δίκης, ο μη σεβασμός των αξιών της δυτικής - ελληνικής κοινωνίας, δεν υπάρχουν. Να εξηγούμαστε, γιατί όταν δεν εξηγούμαστε, εύκολα παρεξηγούμαστε.
Δημοσιεύτηκε στη "Μακεδονία" την Παρασκευή 8 Απριλίου 2016
