Μόρια Λέσβου: Η άλλη όψη του νομίσματος

Μόρια -και όχι Μορία ή Μοόρια Λέσβου, όπως αποκαλείται από πολλούς δημοσιογράφους στα ρεπορτάζ τους. Δύο χωριά σε ένα, μάλλον ένα χωριό και μια νεοσύστατη μικρή πόλη. Δύο κοινωνίες ξένες μεταξύ τους, με άλλες αρχές, ιδεολογίες, θρησκείες, παραδόσεις, ήθη και έθιμα. Κοινό τους στοιχείο; Η απόγνωση!

Aβοήθητες τόσο από τις ευρωπαϊκές όσο και από τις κρατικές αρχές, έχουν αφεθεί στο έλεος του Θεού. Μια κατάσταση που μόνο ηρεμία, γαλήνη και γενικώς ειρήνη δεν αποπνέει αλλά δίνει την εντύπωση πως πρόκεiται για ένα “ηφαίστειο” έτοιμο να εκραγεί και να “θάψει” κάτω από τις στάχτες του ανθρώπινες ψυχές. Η πρώτη επίσημη λειτουργία του πρώτου Κέντρου Καταγραφής Μεταναστών και Προσφύγων στη Λέσβο, έλαβε χώρα σε ένα παλιό στρατόπεδο στο χωριό Μόρια, λίγα μόλις χιλιόμετρα βόρεια της Μυτιλήνης.

Αυτό συνέβη στις 16 Οκτωβρίου 2015 και εγκαινιάστηκε παρουσία του κ. Αβραμόπουλου, με την ιδιότητα του «Επίτροπου Εσωτερικών Υποθέσεων, Μετανάστευσης και Ιθαγένειας». Μαζί του παραβρέθηκαν ο υπουργός Εξωτερικών, Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Μετανάστευσης και Ασύλου του Λουξεμβούργου και προεδρεύων του Συμβουλίου, κ. Ζαν Άσελμπορν αλλά και ο Έλληνας αναπληρωτής υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής, κ. Γιάννης Μουζάλας. Οφείλουμε να τονίσουμε, ότι το Κέντρο Καταγραφής Μεταναστών και Προσφύγων, αρχικά είχε ξεκινήσει ως Κέντρο Υποδοχής Παράνομων μεταναστών το 2013, και το εγκαινίασε ο τότε Υπουργός Δημοσίας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, κ. Νίκος Δένδιας. Ο κύριος Δένδιας άνηκε στη κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑ.ΣΟ.Κ-ΔΗ.ΜΑΡ. Το Κέντρο είχε χωρητικότητα μόλις 500 μεταναστών.

Γνωρίζουμε όλοι, πως ο ρατσισμός δεν πρέπει να υφίσταται και πρέπει να εξαλειφθεί. Ρατσισμό όμως βιώνουν καθημερινά οι κάτοικοι της Λέσβου και κυρίως το νιώθουν στο πετσί τους αυτοί του χωριού Μόριας. Θα αναρωτηθείτε δικαιολογημένα, τί ρατσισμό μπορούν να δεχτούν οι κάτοικοι ενός χωριού που επωμίζονται την κύρια προσφυγική κρίση, με τόσο θέρμη και προθυμία να βοηθήσουν; Να ξέρετε λοιπόν, πως ρατσισμό δέχονται σε πολύ μεγάλο βαθμό, κι’ αυτός είναι η μη προβολή των προβλημάτων τους από τα ΜΜΕ πανελλαδικής και μη εμβέλειας, και από τη μη ουσιαστική βοήθεια από τους ευρωπαϊκούς και κρατικούς φορείς.

Δεν είναι δυνατόν να προβάλλονται μόνο τα αιτήματα των προσφύγων, μεταναστών, όπως θέλετε πείτε τους, οι όντως άθλιες συνθήκες διαβίωσης, και το περίφημο »Moria no good» που μόνο κακό προξενεί στην τοπική κοινωνία και την ίδια τη χώρα. Ενώ την ίδια ώρα, να μη προβάλλονται τα προβλήματα και οι ανησυχίες των ντόπιων κατοίκων. Για παράδειγμα, τους εφιάλτες του κυρ Μήτσου, που έχει ως αποτέλεσμα να ζει με το άγχος και να έχει χάσει τον ύπνο του, για να μη τυχόν μπουν πρόσφυγες-μετανάστες στο μαντρί του και του σφάξουν τα πρόβατα του. Τις ανησυχίες του κυρ-Χρήστου, όταν πηγαίνει στο κοτέτσι του κάθε πρωί για να ταΐσει τις κότες του, και δε βρει καμία επειδή τις έσφαξαν οι πρόσφυγες-μετανάστες. Ο φόβος του κυρ Γιώργου, για να μην παραβιάσουν την πόρτα του ζαχαροπλαστείου του και πάρουν την είσπραξη της ημέρας και μερικά μπουκάλια ουίσκι. Το άγχος μικρών-μεγάλων και ηλικιωμένων, που φοβούνται μην εισβάλλουν καμιά μέρα στα σπίτια τους και τους εκτοπίσουν στην καλύτερη περίπτωση, για να μη πω σκοτώσουν! Οι νεαρές κοπέλες πια δε, δεν κυκλοφορούν μόνες για να μη πέσουν θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης ή βιασμού.

Όταν οι κάτοικοι του χωριού είχαν προγραμματίσει εκδηλώσεις με θέμα »Αντιμετωπίζοντας το προσφυγικό», κατηγορήθηκαν ότι δεν είναι φιλάνθρωποι και φιλεύσπλαχνοι, αλλά χαρακτηρίστηκαν ως ακροδεξιοί, ρατσιστές, φασίστες και χουντικοί. Στη μεγάλη φωτιά όμως που προκάλεσαν οι πρόσφυγες και μετανάστες στις 19 Σεπτεμβρίου 2016 και είχε ως αποτέλεσμα να τυλιχτούν στις φλόγες οι μισές υποδομές του Κέντρου και γειτονικά ελαιοκτήματα, κανείς δε βρέθηκε να ακούσει τους φόβους των ντόπιων κατοίκων. Οι τελευταίοι είχαν ως φόβους μήπως οι εξαγριωμένοι πρόσφυγες και μετανάστες έκαναν επέλαση στο χωριό τους και το λεηλατούσαν ή να το έβαζαν φωτιά και να τους έκαιγαν ζωντανούς. Όσον αφορά, τις ευρωπαϊκές και κρατικές αρχές είναι απαθείς. Οι κάτοικοι μόνοι τους προσπαθούν να ασφαλίσουν τις περιουσίες και τους ίδιους τους εαυτούς και τις οικογένειες τους.

Ως πότε όμως θα αντέχουν να το κάνουν αυτό, εντελώς μόνοι και δίχως μια υποτυπώδη βοήθεια; Αυτή η κατάσταση που επικρατεί θυμίζει έναν πραγματικό αγώνα επιβίωσης, ένα »Survivor». Σ’ αυτό το »Survivor», έχουμε δύο ομάδες. Η μια είναι των προσφύγων- μεταναστών που ανανεώνεται και δε μένει ποτέ ίδια, διότι αργά ή γρήγορα φεύγουν προς την υπόλοιπη χώρα ή τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες και στις θέσεις τους έρχονται καινούριοι. Η ομάδα των ντόπιων απαρτίζεται από τους ίδιους παίχτες, χωρίς να ανανεώνεται και παραμένει πάντα ίδια.

Κυρίες και κύριοι των ΜΜΕ οφείλετε να προβάλλετε τις απόψεις, ανησυχίες των ντόπιων, κι’ όχι μόνο των προσφύγων-μεταναστών γιατί »πουλάνε» περισσότερο.

Κυρίες και κύριοι των ευρωπαϊκών και κρατικών αρχών προσπαθήστε να δώστε μια ουσιαστική λύση, που θα δώσει τέλος στα προβλήματα. Τέλος στους διαπληκτισμούς, τις εντάσεις, τον φόβο, το άγχος και τον πόνο τόσων ανθρώπων. Τόσο των προσφύγων-μεταναστών, όσο και των κατοίκων. Μόνο έτσι προχωράμε μπροστά ατενίζοντας το μέλλον, με ηρεμία, γαλήνη και ειρήνη που τόσο λείπουν!

YΓ. Η Μόρια ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να ταυτίζεται με το »hot spot», τους »καταυλισμούς της αθλιότητας», τη »ντροπή της Ευρώπης» και πολλά άλλα! Όταν αναφερόμαστε στην Μόρια, ΠΡΕΠΕΙ να σκεφτόμαστε ένα χωριό με μνημεία, αρχοντικά και πολιτισμό. Με σημείο αναφοράς το αρχαίο ρωμαϊκό υδραγωγείο!

* Ο Ευστράτιος Κοκκινέλλης είναι φοιτητής του τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και φοιτητής Δημοσιογραφίας


politik.gr