Μια εξαιρετικής μουσικής παράδοσης εκδήλωση πραγματοποιήθηκε από το Δημοτικό Ωδείο Φυλής με αφορμή τη συμπλήρωση 564 χρόνων από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης,
την Δευτέρα 29 Μαΐου στο Δημοτικό Πάρκο Ζεφυρίου «Κώστας Λιάρος» με Θρήνους και Τραγούδια της Άλωσης.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν και παρακολούθησαν ο π. Άγγελος Κανέλλος, Ιερατικός Προϊστάμενος του Ιερού Ναού Παναγίας Γοργοεπηκόου Ζεφυρίου, ο Αντιδήμαρχος Πολιτισμού του Δήμου Φυλής Γιώργος Μαυροειδής , η Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής Τζένη Μπάρα, ο Αντιδήμαρχος Ζεφυρίου Γιάννης Μαυροειδάκος, ο Αντιδήμαρχος Τεχνικών Έργων Θανάσης Σχίζας, ο μαέστρος της Δημοτικής μπάντας και προϊστάμενος του Δημοτικού Ωδείου Φυλής κος Νίκος Καλομοίρης και αρκετοί εκπρόσωποι των τοπικών συλλόγων.
Την εκδήλωση προλόγησε και χαιρέτησε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Δημοτικού Ωδείου Φυλής κος Καρκαλούσος Μελέτης και στην παρουσίαση-αφήγηση ήταν η εξαιρετική Βουβάκη Ελένη αναλύοντας τους ύμνους και τα τραγούδια που ακολουθούσαν. Με την αναδρομή στην ιστορία και με το υπέροχο εκφραστικό της ύφος, οδήγησε τις σκέψεις όλων σε εικόνες εκείνης της θλιβερής ημέρας της Άλωσης της Πόλης ενώ τα μουσικά και φωνητικά ακούσματα των μαθητών του τμήματος της Βυζαντικής και παραδοσιακής μουσικής και της χορωδίας του Κ.Α.Π.Η Ζεφυρίου, εκτόξευαν τις ψυχές όλων των παρευρισκομένων στα ουράνια, πράγμα που το πρόδιδαν τα χειροκροτήματα του κοινού.
Στην εκδήλωση τραγούδησαν ως μονοδοί η κυρία Λέλα Κασνέστη, οι μαθήτριες της Βυζαντινής Μουσικής Μαρία Μακρίδη, Ελισάβετ Παπαδοπούλου και Εύα Ζάρα. Την μουσική υπόκρουση απέδωσαν οι: Καλτικόπουλος Σπυρίδων (Σάζι), Μανωλόπουλος Ιωάννης (Κιθάρα), Χατζής Γεώργιος (Πλήκτρα),Τριβλός Ευστράτιος (κιθάρα), Καρασαββίδης Ηλίας (Λύρα Πόντου), και Καλαντζή Δέσποινα (Νταούλι).
Τη διεύθυνση και ευθύνη των χορωδιών είχε ο καθηγητής της Βυζαντινής και παραδοσιακής Μουσικής του Δημοτικού Ωδείου Φυλής κος Παπαδόπουλος Δαυΐδ.
Τα τραγούδια που ερμηνεύτηκαν: Σημαίνει ο Θος, σημαίνει η γη, Μοναχογιός ο Κωνσταντής, Ν' αϊλί εμάς και βάι εμάς, Τρία Καράβια φεύγουνε, Τρεις καλογέροι Κρητικοί Δώδεκα ευζωνάκια, Σήκω καημένε Κωνσταντή, Οι Τούρκ' όντες εκούρσευαν, Στου Βοσπόρου τ᾿ αγιονέρια, Έχε γειά Πάντα γειά.
«Θλίψη και ελπίδα δένονται αρμονικά σε ήχους αργούς και μελικούς», ανέφερε η κα Βουβάβακη στην αφήγηση της, «άλλοτε όμως οι ήχοι τους έρχονται σε αντίθεση με τα λόγια τους και είναι χαρμόσυνοι. Αυτό, όπου έγινε, έγινε σκόπιμα, για να μπορούν τα τραγούδια αυτά να τραγουδιούνται από τους Έλληνες στα πανηγύρια τους, χωρίς να δίνουν στόχο για το περιεχόμενό τους στους Τούρκους, οι οποίοι πλέον επέβλεπαν κάθε κίνηση τους και να μπορούν ταυτόχρονα να περνούν, απαρατήρητα από τον κατακτητή, από στόμα σε στόμα και από γενιά σε γενιά», υπογράμμισε.
Η Εκδήλωση έκλεισε με την υπενθύμιση πως η Κωνσταντινούπολη σήμερα είναι μια ξένη χώρα για τους Τούρκους, έχοντάς την ως προσωρινή κατοικία και πως «Όσο ζει η μνήμη και η ιστορία αποτυπωμένες, δεν υπάρχουν χαμένες πατρίδες, δεν υπάρχουν χαμένοι πολιτισμοί. Και πως τίποτε δεν χάνεται, εάν δεν το αφήσουμε να χαθεί».
Παρακολουθήστε τη συγκλονιστική ερμηνεία του Δαυίδ Παπαδόπουλου στο «Στου Βοσπόρου τ᾿ αγιονέρια», απόσπασμα από το «Έχε γεια Πάντα γεια» και εξαίσια αποσπάσματα της εκδήλωσης: Εκδήλωση Μνήμης Εάλω η Πόλις 1 και Εκδήλωση Μνήμης Εάλω η Πόλις 2.
ΔΗΜΟΣ ΦΥΛΗΣ
