θα παρουσιαστεί η μουσικοθεατρική παράσταση «Άδεια Ποδηλάτου».
Μουσική επιμέλεια: Βασίλης Νικολαΐδης
Εικαστική επιμέλεια: Άγγελος Παπαδημητρίου
Σχεδιασμός φώτων: Δήμος Αβδελιώδης
Επιμέλεια κίνησης: Έλενα Γεροδήμου
ΠΑΡΑΓΩΓΗ : ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΘΕΣΙΣ
Eρμηνεύει, η Κερασία Σαμαρά
Στο πιάνο, ο Γιώργος Κομπογιάννης
Λίγα λόγια για την παράσταση, από την Κερασία Σαμαρά:
«Η μουσική παράσταση «Άδεια ποδηλάτου», που διανύει φέτος τον 17ο χρόνο παρουσίασής της, δημιουργήθηκε για να τιμήσει τους αγαπημένους μου γονείς, Ροδούλα και Νίκο, που τους έχασα μέσα στο χρόνο που μας πέρασε.
Στη μνήμη τους, θέλησα τώρα να την ξαναπαρουσιάσω, για την ενίσχυση του ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΕΙΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΠΑΙΔΙΩΝ, τη Δευτέρα 3 Ιουλίου, στις 21.00, στο ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΧΑΙΔΑΡΙΟΥ.
Πρόκειται για ένα ταξίδι αναμνήσεων στην εικοσαετία 1946-1966. Αποτελείται κυρίως από αυθεντικές επιστολές ανωνύμων που διανθίζονται με σχόλια, αληθινές αφηγήσεις και πολλά τραγούδια της πρώτης εκείνης μεταπολεμικής εικοσαετίας.
Μνήμες: η πείνα, ο εμφύλιος, η μετανάστευση, ο έρωτας, τα ξέφρενα γλέντια, η εξορία, ο αποχωρισμός, ζωντανεύουν μέσα από αυθεντικές αφηγήσεις απλών ανθρώπων, που αν και δε γράφτηκαν στην Ιστορία, έγραψαν οι ίδιοι την Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας.
Τις επιστολές τις βρήκα να πωλούνται στο Μοναστηράκι μόνο και μόνο για τα γραμματόσημά τους. Άλλες αγόρασα, άλλες μου εμπιστεύθηκαν με ευλάβεια φίλοι και συγγενείς και άλλες βρήκα κυριολεκτικά πεταμένες στα σκουπίδια.Οι διευθύνσεις στους πεταμένους φακέλους, σε κάποιες περιπτώσεις, με οδήγησαν άλλοτε στους αποστολείς και άλλοτε στους παραλήπτες τους.
Ανάμεσα στους θεατές μας ήταν συχνά οι ίδιοι άνθρωποι που έγραψαν ή παρέλαβαν αυτές τις επιστολές και με τους οποίους μας συνέδεσαν στιγμές ισχυρής συγκίνησης.
Κάποιες φωτογραφίες παραδόθηκαν στα εικονιζόμενα πρόσωπα και άλλες, όταν αυτό δεν ήταν πια δυνατόν, στους φυσικούς συνεχιστές τους.
Τα κείμενα που επέλεξα, τα ανακάλυψα στην Εθνική Βιβλιοθήκη, όπου κατέφυγα για να βρω ειδήσεις, άρθρα, κριτικές και αναφορές σε γεγονότα της εποχής.
Με την παράσταση αυτή, αποδίδω φόρο τιμής στην παλαιότερη γενιά, που μας παρέδωσε το κοπιαστικό και διακριτικό της πέρασμα μέσα απ’ το χρόνο. Φόρο τιμής στις ανθρώπινες στιγμές που πέρασαν κι έσβησαν απαρατήρητες, χαμηλότονες και τελικά μεγαλειώδεις. Φόρο τιμής στην οικογένεια και την καταγωγή μου.
Η «Άδεια ποδηλάτου» είναι φτιαγμένη με πολλή αγάπη και πάντοτε αφιερωμένη στους γονείς μου, Ροδούλα και Νίκο.»
