Του Άγγελου Οικονόμου
Η απουσία σωματικής άσκησης προκαλεί
αυξημένη καρδιαγγειακή νοσηρότητα και γενικώς κακή υγεία, ενώ η έστω και μετρίου βαθμού άσκηση έχει εξαιρετική επίδραση. Έτσι η σωματική αδράνεια (inactivity) περιλαμβάνεται στους μείζονες παράγοντες κινδύνου για την στεφανιαία νόσο.
Η σωματική άσκηση επιδρά ευνοϊκά στον τόνο και στη δομή των αγγείων. Η συνεχής άσκηση έχει ευνοϊκή επίδραση όχι μόνο στην πρόληψη της στεφανιαίας νόσου αλλά και άλλων παθήσεων. Όσο τακτικότερη και εντονότερη είναι η σωματική άσκηση, τόσο μεγαλύτερη ευεργετική επίδραση έχει. Ευνοϊκή επίσης είναι η επίδραση της άσκησης στην ψυχική υγεία, δεδομένου ότι τα αθλούμενα άτομα έχουν λιγότερο άγχος και κατάθλιψη.
Η μέγιστη κατανάλωση οξυγόνου (VO2 max) στην άσκηση για ένα άτομο είναι ο καλύτερος δείκτης φυσικής καταστάσεως (fitness) και ο καλύτερος προγνωστικός δείκτης ακόμη και στον στεφανιαίο ασθενή. Στη πράξη αυτή μετράται σε μεταβολικά ισοδύναμα (ΜΕΤ) όπου 1 ΜΕΤ = 3,5 mbO2/kg/min, δηλαδή οι βασικές ανάγκες ηρεμίας σε O2 . Πάνω από 13 ΜΕΤ, η πρόγνωση είναι άριστη. Οι αθλητές δρόμου αντοχής έχουν 18 ΜΕΤ, ενώ οι παγκόσμιοι πρωταθλητές 20 ΜΕΤ. Η VO2 max εξαρτάται από την ηλικία, φύλο, κληρονομικότητα, κατάσταση του κυκλοφοριακού και αναπνευστικού. Η άθληση έχει κατ' εξοχή ευνοϊκή επίδραση στην VO2 max. Έτσι ασκούμενο άτομο ηλικίας 50 ετών έχει VO2max ατόμου 40 ετών.
Τα άτομα που πρόκειται να ασχοληθούν με τον αθλητισμό πρέπει να υποβληθούν σε λεπτομερή λήψη ιστορικού και κλινική εξέταση και επί υποψίας να παραπεμφθούν για περαιτέρω έλεγχο.
Ο αιφνίδιος θάνατος σε αθλητές είναι ευτυχώς σπάνιο γεγονός (158 θάνατοι στις ΗΠΑ στη δεκαετία 1985 - 1995).
Το παρόν άρθρο είναι περίληψη της ομιλίας που εκφωνήθηκε στο
Αθλητικό Συνέδριο που διοργάνωσε ο Α.Π.Σ. "ΑΠΟΛΛΩΝ" την 7η - 8η Μαρτίου 1998.
appollonrunnersclub.gr
