Ήταν Οκτώβρης του 2014.
Μία οικογένεια μέσα από τους φιλάθλους του Αιγάλεω, άρχισε να
εκδηλώνει, δειλά-δειλά, το ενδιαφέρον της, για να αναλάβει τα ''ηνία'' της ποδοσφαιρικής ομάδας.
Σχεδόν ταυτόχρονα [ίσως και λίγο πιο πριν], αναπτύχθηκε μία σχέση φιλίας μου και αλληλοεκτίμησης, με ένα από τα μέλη της οικογένειας.
Μοιραίο ήταν λοιπόν, οι καθημερινές [σχεδόν] συζητήσεις μας, τότε, να περιστρέφονται γύρω από το πως θα βοηθηθεί, αυτή η ομάδα με τα τόσα προβλήματα.
Από το ξεκίνημα των συζητήσεων, εξέφρασα την προσωπική εκτίμηση μου που ήταν απόλυτη και κατηγορηματική: ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΧΡΗΜΑΤΑ για να σωθεί, να ορθοποδήσει και εάν είναι δυνατόν, να μεγαλουργήσει μία ποδοσφαιρική ομάδα.
Χρειάζεται σχεδιασμός, προγραμματισμός, αξιολογημένοι άνθρωποι για συγκεκριμένες θέσεις που θα έχουν την ικανότητα, να συμβουλεύουν, να επιλέγουν, να διαχειρίζονται, να παίρνουν δυναμικές αποφάσεις, να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και φυσικά να έχουν γνώση και εμπειρία της εργασίας που θα κληθούν να κάνουν.
Επίσης, με δεδομένη την απειρία της οικογένειας, στο θέμα: διοίκηση και οργάνωση ποδοσφαιρικής ομάδας, θα πρέπει κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους, να φτιάξουν έναν ''προστατευτικό κλοιό'' γύρω από την διοίκηση, ώστε να θωρακισθεί....δηλαδή να μην δίνονται αφορμές για άσκοπη έκθεση σε Μ.Μ.Ε. και...συχνές επαφές, κατά την διάρκεια των αγώνων, με προπονητές, προέδρους αντίπαλων ομάδων και φυσικά..με διαιτητές.
Επίσης, συνεχώς υπερτόνιζα και ''φωτογράφιζα'', τις πολλές, χρόνιες, αρρωστημένες φιλοσοφίες και νοοτροπίες που επικρατούν στον στενό κύκλο των φιλάθλων και παλαιμάχων ποδοσφαιριστών που περιβάλλουν την ομάδα διαχρονικά, καθώς και παραδείγματα παρόμοιων φαινομένων που υπάρχουν γενικά, σε ολόκληρη την πόλη και τον Δήμο.
Μία πόλη που πριν κάποιες δεκαετίες, ήταν η άτυπη αλλά η ουσιαστική πρωτεύουσα
της Δυτικής Αθήνας και τώρα...
Πέρα απ' αυτά, από τον συνομιλητή μου, έβλεπα μία ζέση, ένα σπάνιο συναίσθημα για την ομάδα και έναν υπερβολικό ενθουσιασμό που δεν το κρύβω, πολλές φορές με παρέσερνε και δεν κατάφερνα να του διατυπώνω ολοκληρωμένες, όλες τις απόψεις μου.
Όσον αφορά τον χαρακτήρα του, διέκρινα όλο και περισσότερο πως είχα να κάνω με έναν πολύ ιδιαίτερο άνθρωπο, με σπάνιες αξίες, αξίες που δεν βλέπεις συχνά [μάλλον ποτέ], σε ανθρώπους που γίνονται παράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Κάπως έτσι κυλούσαν οι πρώτοι μήνες της ανεπίσημης ενασχόλησης της οικογένειας με την ποδοσφαιρική ομάδα.
Όταν είδα πως η διάθεση, η δυναμική και η ορμή τους ήταν τόσο μεγάλη, τους προέτρεψα να επιδιώξουν, το συντομότερο δυνατόν, να γίνουν επίσημη διοίκηση ώστε να διοικήσουν νόμιμα.
Αυτό βέβαια, αποδείχθηκε πως είχε αρκετές δυσκολίες παρόλο που η ομάδα, ουσιαστικά ήταν ''ακέφαλη'', διοικητικά.
Τελικά για να πραγματοποιηθεί αυτό, πέρασαν αρκετοί μήνες, περίπου ένα 6μηνο,
λίγο πριν το Πάσχα του 2015.
Σε αυτό το χρονικό σημείο θα ''μείνω''....
Όσο καιρό το ''πράγμα'' καθυστερούσε, αρκετές φορές πρότεινα...:
''Ωραία, εάν δεν σας δίνουν το ποδόσφαιρο, να αναλάβετε το βόλλει και...με πολύ λιγότερα χρήματα, θα πετύχετε σπουδαιότερα επιτεύγματα στο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ'',
βέβαια για να σκεφθώ κάτι τέτοιο, μου έδωσαν αφορμή, οι άνθρωποι που ασχολούνται με
το Βόλλει του Αιγάλεω, άνθρωποι, μπολιασμένοι με υπερβολική δόση αγάπης για το άθλημα,
τον αθλητισμό γενικότερα, τον σύλλογο και την πόλη.
Φυσικά και έλαβα την αρνητική ανταπόκριση τους, αλλά είμαι σίγουρος πως το θυμούνται....
Λοιπόν, αξιότιμη και αξιοσέβαστη οικογένεια, επανέρχομαι....
εάν και εφόσον αποφασίσετε να αποχωρήσετε από την διοίκηση της ποδοσφαιρικής ομάδας,
εάν θέλετε να προσφέρετε, πραγματικά, σε αυτήν την ''πονεμένη πόλη'',
''πάρτε'' τώρα το τμήμα βόλλει του συλλόγου,
είναι άνθρωποι που αξίζουν της προσοχής, και της φροντίδα σας....
ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΤΕ ΠΟΤΕ.....!!!
Και αναλύω: με το 1/5 περίπου των χρημάτων που διαθέσατε ή είχατε σκοπό να διαθέσετε προσεχώς, για το ποδόσφαιρο....εάν τα χορηγήσετε την επόμενη τριετία, στο τμήμα βόλλει, είμαι σίγουρος πως η ομάδα Γυναικών σε ένα χρόνο θα παίζει στην Α1 κατηγορία και αμέσως την επόμενη χρονιά,
θα ετοιμάζεται να αγωνισθεί στην Ευρώπη.
Άσε που είναι σίγουρο πως θα βραβευθείτε για το κοινωνικό και αθλητικό έργο σας,
από Ελληνική Ομοσπονδία, Περιφέρεια Αττικής, Δήμο Αιγάλεω κ.τ.λ.
Η ποιότητα του χαρακτήρα της οικογένεια σας, ταιριάζει αρμονικά,
με την αντίστοιχη ποιότητα των ανθρώπων του Βόλλει, της πόλης μας.
Γνωρίζω πως είναι δύσκολο να αποφασίσετε κάτι τέτοιο
[κακά τα ψέμματα, είστε ποδοσφαιρόφιλοι όπως κι εγώ] αλλά πιστέψτε με,
εάν ήμουν στην θέση σας, θα το έκανα....θα το έκανα για να δώσω ένα μάθημα, σε όσους,
έχουν ''βρωμίσει'' το ελληνικό ποδόσφαιρο μας και επειδή εκτός ποδοσφαίρου, σε άλλα αθλήματα, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν περισσότερο την ανάγκη βοήθειας και την αξίζουν,
διότι μοχθούν καθημερινά, με αληθινή αγάπη για τον αθλητισμό.
Μιχάλης Σπυρής
