πικραμένων πιστών φιλάθλων του Αιγάλεω. Παρακολουθώ και
ενισχύω όσο μπορώ την ομάδα μου όλα αυτά τα πέτρινα χρόνια των τοπικών πρωταθλημάτων. Είναι μέρες τώρα όμως που με έτρωγε το σαράκι να γράψω κάτι για την πορεία της ομάδας.
Απλά θεώρησα σωστό να περιμένω μέχρι την λήξη των μπαράζ. Και θέλοντας να κοροϊδέψω τον εαυτό μου συνέχιζα μέχρι τελευταίας στιγμής να τρέφω φρούδες ελπίδες και αυταπάτες ότι η ομάδα θα το παλέψει μέχρι τέλους στα μπαράζ πέφτοντας μαχόμενη. Ενδόμυχα όμως ξέραμε ότι η ιστορία είχε τελειώσει….Και όμως αν η ομάδα κέρδιζε χθες είχε ακόμα ελπίδες. Αντ’αυτού φρόντισε να μας πληγώσει βαθιά εμάς τους 50-100 που είχαμε το κουράγιο να την ακολουθήσουμε έως τον Κορυδαλλό.
Μία ανερμάτιστη ομάδα χωρίς ψυχολογία, πάθος, αρχή, μέση και τέλος. Με 3-4 πεισμωμένους ποδοσφαιριστές να προσπαθούν για κάτι ουσιαστικό και τους υπόλοιπους παραδομένους στη ραστώνη του θέρους που οσονούπω έρχεται. Χθες, η ομάδα μας έχασε και την έξωθεν καλή μαρτυρία. Αυτή την εικόνα του αδικημένου η οποίας προέκυψε από τα 2 παιχνίδια με την Προοδευτική….Του αδικημένου που βάλλεται από παντού (διαιτησία, παρατηρητές, μεγαλοπαράγοντες του ποδοσφαίρου, αστυνομία, θεούς και δαίμονες). Η όποια αδικία όμως σε πεισμώνει και αν θέλεις να λέγεσαι μεγάλη ομάδα και σύλλογος πρέπει να σηκώσεις το κεφάλι και να παλέψεις. Για να διεκδικήσεις τις όποιες ελπίδες σου αναλογούν….Kαι στα φετινά μπαράζ το Αιγάλεω έδειξε πως έχει «μικρύνει» ως σύλλογος, ως φανέλα και ως ποδοσφαιρικό όνομα και θα χρειαστεί πολύς καιρός για να ορθώσει ανάστημα….
Σε αντίθεση με τα χάλια του Αιγάλεω, έβλεπε κανείς με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση την εικόνα που εμφάνιζε ο Αετός Κορυδαλλού….Μίας υγιούς, νοικοκυρεμένης ομάδας, με αρχή, μέση και τέλος. Μίας ομάδας που έχει συγκεκριμένο στόχο κι όραμα και χρησιμοποιήσει τα κατάλληλα μέσα να το πετύχει. Παρατηρώντας λοιπόν τη νοικοκυροσύνη των ανθρώπων της, τα νέα παιδάκια που κατέκλυσαν στο γήπεδο αλλά και τη νεανική ομάδα του Αετού δεν μπορούσες παρά να χαίρεσαι για αυτό το σύνολο και να το χειροκροτήσεις στο τέλος….Και πραγματικά ο κόσμος του Αιγάλεω χθες φέρθηκε πολύ ώριμα και στο γήπεδο αλλά και μετά στην υποδοχή της αποστολής….Οι αντιδράσεις περιορίστηκαν σε απλές διαμαρτυρίες σε αντίθεση με το ματς της Τετάρτης…. Εμείς ως φίλαθλοι δεν είμαστε αρμόδιοι για να κρίνουμε το τι πήγε καλά και το τι πήγε στραβά φέτος…Αυτό είναι δουλειά της διοίκησης που ξόδεψε τόσο κόπο και χρήμα για να ξαναφτιάξει την ομάδα….Ωστόσο μου έρχονται στο μυαλό μερικές σκόρπιες σκέψεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν για την επόμενη χρονιά:
• Αλλαγή οράματος, στρατηγικής και στόχων. Το Αιγάλεω πρέπει να θέσει ως πρωταρχικό μέλημα τη δημιουργία νεανικής, ανταγωνιστικής και στιβαρής ομάδας που θα παίζει πρωτίστως καλή μπάλα. Τα αποτελέσματα και οι άνοδοι θα έρθουν αλλά αυτό δεν πρέπει να αποτελέσει αυτοσκοπό από την 1η χρονιά.
• Επαγγελματική ανάπτυξη των Ακαδημιών στα πρότυπα του Αετού Κορυδαλλού. Δε νοείται το Αιγάλεω να μην μπορεί να αναπτύξει επαρκώς τις Ακαδημίες του ώστε να εκμεταλλευτεί τη δεσπόζουσα θέση που κατέχει ως Σύλλογος στην ευρύτερη περιοχή του Αιγάλεω – Χαϊδαρίου - Αγίας Βαρβάρας. Πόσο δε μάλλον όταν η ανάπτυξη και αξιοποίηση των Ακαδημιών μπορεί να οδηγήσει σε πλήρη αυτοχρηματοδότηση του Σωματείου. Και επειδή μιλήσαμε για τον Αετό Κορυδαλλού, ο Σύλλογος αυτός έχει περίπου 350-400 παιδάκια στις Ακαδημίες του, με ετήσια έσοδα άνω των 100.000 ευρώ που καλύπτουν όλο το μπατζετ της αντρικής ομάδας (70.000,00€) και φυσικά όλου του προπονητικού επιτελείου των ακαδημιών (πάνω από 20 προπονητές). Στο Αιγάλεω γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε και εμείς το ίδιο άραγε;
• Μεγέθυνση και διεύρυνση του Συλλόγου με τη δημιουργία αθλητικών τμημάτων που θα αγκαλιάσουν και άλλοι Αιγαλιώτες αλλά και κάτοικοι των ευρύτερων περιοχών. Γιατί δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ αλλά και τα υπόλοιπα τμήματα που λειτουργούν δυναμικά και με πολλές επιτυχίες όπως το γυναικείο βόλεϊ. Εδώ και καιρό είναι πάγιο αίτημα του γράφοντος αλλά και άλλων φίλων να δημιουργηθεί ένα τμήμα πόλο στο Αιγάλεω κάτω από την ομπρέλα του Α.Ο. Αιγάλεω. Είναι αξιοσημείωτο δε το γεγονός ότι το Αιγάλεω είναι η μόνη περιοχή με Κολυμβητήριο που δεν έχει ομάδα πόλο σε αντίθεση με τους όμορους δήμους της Νίκαιας, του Χαϊδαρίου, του Περιστερίου και της Πετρούπολης. Τέτοιες κινήσεις θα βοηθούσαν πραγματικά στην ανάπτυξη του αθλητισμού και στη γιγάντωση του ονόματος του Α.Ο. Αιγάλεω.
Γεώργιος Τσιάντας
