ΤΩΝ ΟΙΚΙΩΝ ΗΜΩΝ ΕΜΠΙΠΡΑΜΜΕΝΩΝ ΗΜΕΙΣ ΑΔΟΜΕΝ…
ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ
ΚΙ ΕΝΩ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΧΑΜΟΣ...
ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΝΟΙΚΤΑ, ΚΙ ΕΝΩ ΟΛΟΙ ΕΙΧΑΝ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΤΑ ΛΑΣΠΟΝΕΡΑ ΤΗΣ ΕΙΔΟΜΕΝΗΣ, ΚΙ ΕΝΩ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΚΑΤΑΠΙΕΖΟΝΤΑΙ, ΒΙΑΖΟΝΤΑΙ, ΠΟΥΛΙΟΥΝΤΑΙ, ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΙ, ΚΥΝΗΓΙΟΥΝΤΑΙ, ΦΥΛΑΚΙΖΟΝΤΑΙ, ΤΙ ΛΕΤΕ ΟΤΙ ΕΚΑΝΕ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΙΓΑΛΕΩ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΜΗΣΕΙ (SIC!!!) ΑΥΤΕΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥΣ, ΣΤΙΣ 8 ΜΑΡΤΗ…;
ΜΑ Ο,ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΚΑΙ ΠΕΡΣΙ: ΤΙΠΟΤΕ… Ή ΜΑΛΛΟΝ ΟΧΙ… ΤΙΣ ΤΙΜΗΣΕ ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ «ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ» ΣΕ ΓΝΩΣΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ… ΑΛΛΟΙ ΚΑΙΡΟΙ… ΑΛΛΑ ΗΘΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ «ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ» ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΥΠΑΘΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ ΠΟΥ «ΞΕΧΑΣΕ» ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΤΡΑΓΩΔΙΑ…
Ενώ στην κυριολεξία καίγονται τα πάντα δίπλα μας, ενώ στην Ευρώπη του Διαφωτισμού και των δημοκρατικών κατακτήσεων, ορθώνονται τείχη προστατευτισμού, μισανθρωπισμού και μισαλλοδοξίας, ενώ αλλοιώνονται κάθε έννοια και επίπεδο σεβασμού στον άνθρωπο, ενώ ακυρώνεται κάθε τι που θυμίζει αγώνα για ανώτερα ιδανικά και αξίες… Τα λόγια είναι φτωχά να εκφράσουν τα συναισθήματα απογοήτευσης και στενοχώριας ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΜΑΝΙΑ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΛΟΓΗ ΕΠΙΔΕΙΞΙΟΜΑΝΙΑ ΤΟΥΣ.
Κάποιοι στην πολύπαθη πόλη μας, προκαλούν μέρα με τη μέρα, ακόμα περισσότερο την Κοινή Γνώμη, που τους βλέπει να κατρακυλάνε ακόμα πιο κάτω στον ολισθηρό δρόμο της ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗΣ από κάθε τι που έλεγαν μέχρι προχθές ότι πίστευαν…
Πριν από λίγες ημέρες, στις 8 Μάρτη, όπως κάθε χρόνο, εδώ και σχεδόν έναν αιώνα, οι γυναίκες όλου του κόσμου είχαν τη δική τους ημέρα.
Ημέρα αγώνων σε όλο τον κόσμο, για σεβασμό, ισότητα, ελευθερία, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΙΚΟ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ, ΚΑΘΕ ΑΔΙΚΙΑ, ΒΑΝΑΥΣΟΤΗΤΑ, ΒΙΑ, ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Οι γυναίκες, το άλλο μισό του ουρανού, τη δική τους ημέρα, ξανάφεραν τα αγωνιστικά τους προτάγματα στη σημερινή θλιβερή πραγματικότητα.
Σαν κι εκείνες τις πρωτοπόρες των κλωστοϋφαντουργείων στις ΗΠΑ το 1857, σαν κι εκείνες τις πρωτοπόρες για το δικαίωμα στην ψήφο, στην Αγγλία το 1885, σαν τις ατρόμητες ηρωίδες των Διεθνών Ταξιαρχιών στην Ισπανία το 1936, τις Ελληνίδες ηρωίδες των Ηπειρώτικων βουνών του 1940-1941 και της Εθνικής Αντίστασης, τις γυναίκες της Νοτίου Αφρικής, της Ινδίας, του Αφγανιστάν, που τις καίνε ζωντανές γιατί παλεύουν για δικαιώματα και μάθηση, για τις γυναίκες σαν την αγωνίστρια Ινδιάνα από την Ονδούρα, που τη γάζωσαν μόλις προχθές με δεκάδες σφαίρες, γιατί αντιστεκόταν στη γενοκτονία του λαού της… Όλες αυτές οι εκατομμύρια γυναίκες, γνωστές και άγνωστες, σε κάθε γωνιά του πλανήτη, που αγωνίζονται καθημερινά κάτω από απίστευτες συνθήκες, κάθε ημέρα, κάθε στιγμή, για να δουν τον ήλιο της Κοινωνικής Δικαιοσύνης να ανατέλλει γι’ αυτές…
Σαν αυτές τις ηρωικές προσφυγοπούλες που κουβαλούν τα παιδιά τους στα χέρια, που βυζαίνουν κι ελπίζουν γι’ αυτά… Που τα ξεγεννούν μέσα στα λασπόνερα της Ειδομένης, σ’ αυτό το σημείο – ΝΤΡΟΠΗ του σύγχρονου Μεσαίωνα που ζούμε όλοι πια…
Για όλες τις γυναίκες λοιπόν, η 8η Μάρτη δεν συμβολίζει τίποτε άλλο από τον συνεχιζόμενο αιώνιο ΑΓΩΝΑ, ΑΔΙΑΠΤΩΤΑ ΚΑΙ ΑΜΕΙΩΤΑ.
Κι αν η Κλάρα Τσέτκιν κι αργότερα η Αλεξάνδρα Κολλοντάι έδωσαν στην ημέρα αυτή το πραγματικό νόημα και την ιδεολογική σηματοδότηση και συμβολισμό, τον δικό τους αγώνα συνεχίζουν σήμερα εκατομμύρια γυναίκες σ’ όλο τον κόσμο και στην πατρίδα μας.
Δυστυχώς, οι δυνάμεις του διαβρωτικού και καταπιεστικού μηχανισμού του συστήματος εκμετάλλευσης, προσπαθούν εδώ και 10ετίες να αλλοτριώσουν, να καναλιζάρουν και εν τέλει να ΑΦΟΜΟΙΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΙΣΧΥΡΟ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ.
Διαστρεβλώνοντας και αποσιωπώντας κάθε τι που παραπέμπει στους αγώνες των γυναικών σε όλο τον κόσμο, επιχειρούν να εμπορευματικοποιήσουν με κάθε πρόσφορο τρόπο, σπρώχνοντας και προωθώντας τις δικές τους λογικές που παραπέμπουν σε γλυκανάλατες καρτούλες και δωράκια, σε συνάξεις γυναικοπαρεών που πίνουν, χορεύουν, δήθεν την απελευθέρωσή τους, χωρίς καν να γνωρίζουν και να ενδιαφέρονται να μάθουν ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΟΥΣ ΑΥΤΗ Η ΗΜΕΡΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ.
Θέλουν και επιδιώκουν να τη μετατρέψουν σε μια ημέρα γλεντιού, στην οποία η γυναίκα θα «αγοράσει» μια ΨΕΥΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ψεύτικα δικαιώματα και ψευτο-τσαμπουκά, μέσα σ’ ένα «ιλουστρασιόν» περιβάλλον πραγματικής και ουσιαστικής μοναξιάς και αποξένωσης από την ΑΔΥΣΩΠΗΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Και δυστυχώς για την πόλη μας, κι ενώ κανείς θα περίμενε το αντίθετο, ο κατά τα άλλα «αριστερός» Δήμαρχος και οι συνεργάτες του, επέλεξαν (και) φέτος, έτσι να εορτάσουν την Παγκόσμια Ημέρα των ΑΓΩΝΩΝ των γυναικών.
Να γιορτάσουν χορεύοντας και τραγουδώντας, ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΚΑΙΓΟΝΤΑΝ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ.
Αν έψαχνε να βρει κανείς μια εκδήλωση τιμής και μνήμης, πρώτ’ απ΄ όλα για τις γυναίκες της πόλης μας που διαχρονικά προσέφεραν και προσφέρουν, που αγωνίστηκαν σε όλη την Ιστορία της πόλης από κάθε πόστο και μετερίζι, θα περίμενε μάταια, με αυτό τον Δήμαρχο και τους συνεργάτες του.
Προκαλώντας πραγματικά μ’ αυτή την επιλογή, όλους τους δημοκρατικούς πολίτες του Αιγάλεω και κύρια βέβαια τις χιλιάδες Αιγαλιώτισσες που απορούν για τα καμώματα του Δημάρχου και τις επιλογές του…
Που βλέπουν τον συνεχή πολιτικό εμπαιγμό, την έλλειψη κάθε ίχνους πολιτικής συνέπειας και ιδεολογικής αναφοράς ακόμα και σε τέτοιες ξεχωριστές ημέρες.
Και πραγματικά, προκαλεί κατάπληξη αυτός ο απίστευτα προκλητικός τρόπος εορτασμού από τον Δήμαρχο Αιγάλεω, της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας. Καλά, δεν σκέφθηκε κανένας τους ότι θα προκαλέσουν ολόκληρη την κοινωνία της πόλης, τις χιλιάδες γυναίκες που παλεύουν καθημερινά σε όλα τα επίπεδα να τα βγάλουν πέρα, δεν σκέφθηκαν ότι η ίδια η Κοινωνία που πένεται, που αγωνιά, που αντιστέκεται, που πάνω απ’ όλα είναι αλληλέγγυα σε όλους αυτούς που βρίσκονται σε απελπιστική θέση και κύρια σε όλες αυτές τις γυναίκες της προσφυγιάς που σηκώνουν τον σταυρό του μαρτυρίου σ’ αυτή την εξελισσόμενη ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ…
Πώς είναι δυνατόν, την ώρα που χιλιάδες γυναίκες πνίγονται στο Αιγαίο, που γεννάνε μέσα στα λασπόνερα, που βυζαίνουν με τα στεγνά από τον υποσιτισμό στήθη στον δρόμο τα παιδιά τους, που περπατούν με πληγιασμένα τα πόδια στους δρόμους της προσφυγιάς, πώς είναι δυνατόν, αντί να χορεύει ο Δήμαρχος και οι συνεργάτες του και να βρίσκεται κοντά τους, αυτοί να επιλέξουν τη φαρσοκωμωδία του γλεντοκοπιού και της δημοσιοσχετίστικης χαλάρωσης;
Είναι πραγματικά λίγα και φτωχά τα λόγια και δεν μπορούν να εκφράσουν την πλήρη απογοήτευση ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΠΤΩΣΗ και την ανεπάρκεια της Πολιτικής Ηγεσίας του προσφυγικού – αγωνιστικού Δήμου μας.
Η εξουσιαστική μετάλλαξη και η κενόδοξη μεγαλομανία τους θα τους χαρακτηρίζει… Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς, όλο αυτό το απίστευτο και χωρίς λογική άλμα τους προς την πλήρη απάθεια και την αδιαφορία για την Κοινή Γνώμη και την ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ.
Γι’ αυτή την πόλη που πολλαπλασιάζονται τα studio – πορνεία – κρεματόρια γυναικείων σωμάτων και ψυχών, σ’ αυτή την πόλη που δίπλα της, στον Ελαιώνα, ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ – ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΒΙΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ, ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΦΟΡΑ.
Σ’ αυτή την πόλη που χιλιάδες γυναίκες της διπλανής μας πόρτας βιώνουν την αβάστακτη οικονομική κρίση, την ανέχεια, την απελπισία της ανεργίας και των κόκκινων δανείων.
Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΔΗΘΕΝ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ και των συνεργατών του, ήδη όλοι (και) μετά τον φετινό εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, κατάλαβαν…
Και θα τους ανταμείψουν κατάλληλα, όταν έρθει η ώρα τους… Ως τότε, γυναίκες και άνδρες του Αιγάλεω θα στέκονται ο ένας δίπλα στον άλλο, στον Κοινό Αγώνα για Κοινωνική Απελευθέρωση, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΙΣΟΤΗΤΑ.
Αιγάλεω, 13 Μάρτη 2016
Κωνσταντίνος Δ. Σάμιος
Πρόεδρος Α.Π.Σ. «Απόλλων» Δυτ. Αττικής
